0cean artık evli

Merhaba herkese



Beni nekadar merak ettiğinizi tahmin edebiliyorum yada artık yazmaktan vazgeçti herhalde diyip beni silenleriniz bile olabilir amaa vazgeçmediiimmmm buradayım tekrar. Hoş bir sonra ki yazım ne zaman olur bilemiyorum ama hala blog şifremi hatırlayabiliyorum mesala:)) önceki yazılarımı okudumda gerçekten evlilik hazırlıklarını beni oldukça bunaltmış. Hatta düğünüme 1 ay kala astım krizi ve yanında da mide kanaması geçirmem stresimin ne denli yüksek olduğunu anlatmaya yeter herhalde. He noldu o kadar stres yaptımda hiçbirşey olmadı:)) aslında oldu herşey planladığım gibi oldu (midemi kaybetmek pahasına bile olsa:)) ev yerleştirilmesi istanbul düğününün atlatılması marmaris düğünü derken evlendiğim bir yıl oldu bile... He başım göğe erdimi evlendimde bence ermedi:))) ama olsun başım bağlandı işte:)) Bir yılda neler neler oldu kayıplar oldu üzüldük ailemize yeni katılanlar oldu sevindik. İlk boncuk gözlüm gitti anneannem bedeni bizimle olsada bizimle değildi aslında artık hiçbirimizi tanımaz hale gelmişti. bütün torunlarını yanına topladıktan sonra dünyasını değiştirdi. Nurlar içinde uyusun. Tam boncuk gözlüm kurtuldu kavuştu çavuşuna derken bu sefer gözümün nuru teyzem rahatsızlandı. Kendisinin deyimiyle o azraille yüzgöz olmuştu ve yine aramıza dönecekti ama beyni bu sefer izin vermedi aramıza dönmesine ve bu seferki savaşı kazanamamıştı oda bizi gökyüzünden seyretemeyi seçti. Özledim hemde çok özledim telefon numarasını hala silemedim telefonumdan hala gülümsemesi gözümün önünde hep rüyamda ama o çok özlediği babası ve annesi ile beraber. Kazandıklarımız oldu minik kaplumbağamız doğdu abimin oğluşu:) hani abimle bütün kavgalarımız vardı ya artık hiçbiri yok. kaplumbağamı kucağıma aldığım zaman herşey bitiyor. 15 yaşımdayken abimin bebeğini bu kadar seveceğimi düşünmezdim hatta sorsalar alsın oğlunuda karısınıda gözüme gözükmesin derdim. ama şimdi onun büyüdüğüne şahitlik edemeyeceğim için üzülüyorum. abim söz verdi tatillerde benimle birlikte olacak kaplumbağam:)) 1 yıl marmariste hiçde kolay geçmedi... herkapıdan koca çıkıyor alışık değilim 1.5 ay içinde onu evden kovdum :)) akşam 6 dan önce seni evde görmek istemiyorum dedim kendimde bir kursa yazıldım ki her yeni evlenen hanımların yazıldığı malum kurslar (ahşap boyama:))) haftanın üç gününü doldurabildim diğer günler de de ev işleri biliyorsunuz annem bana bu konuda staj yaptırmıştı:)) dantelerimi yıkadım ütüledim:)) yemekler yaptım tuzlu tuzlu :)) kekler yaptım yanık yanık:)) ama koca hepsini beğendi... Midesi ne zaman iflas edecek çok merak ediyorum yada ben yemek yapmayı öğrenicem başka çaresi yok:)



Mayonez seni çok seviyorum hiç unutma tamam mı...



sevgilerimle